ماندن یا رفتن

تمام انرژی این چند روز ما فقط صرف این معمای ماندن یا رفتن شده. جیب خالی تشویق به رفتن میکنه ولی یک حس مرموز تشویق به ماندن. خودم هم درست نمی شناسم جوانب این حس رو. شاید دغدغه آینده بچه ها باشه، شاید هم این کار رو در این شرایط نوعی عقب نشینی می دونم. جالبتر از همه توصیه دوستان هست که میگن خب حالا خوب فکرهاتون رو بکنید بعد تصمیم بگیرید. بابا جان، والله ما فکر می کنیم ولی به جایی نمی رسیم. چقدر خوب بود اینجا یکی از این وبلاگ های پرخواننده بود این روزها. اقلا کلی آدم نظر میدادند از برآیندش آدم به یک نتیجه ای میرسید. حالا از این معدود رفقایی که اینجا رو می خونن هم هیچ ندایی در نمیاد . به نظر میاد همه بدجوری گرفتار به قول شاملو غم نانیم.