غم‌ها و لبخندها

روزهای عجیبی است. در پس‌زمینه‌ای از غمی سنگین و دلهره‌‌ای که یک آن رهایت نمی‌کند که مبادا باز هم جوانان وطن به خاک و خون بیافتند، لحظه‌ای بغضی سنگین است و آنی لبخندی کوتاه بر لب آنگاه که دنیایی از ابتکار می‌بینی در شعاری ساده که جوانی بر تکه کاغذی بر سر دست گرفته.

ببینید:

سکوتم تا این حد کوبنده است، از فریادم بترس.

میزان رای ملت بود. یادش به خیر.

بر لبانم سکوتی نقش بسته است که ایمان کفر بلرزد.

بسیجی واقعی همت بود و باکری