اختراعی به نام منچ

مجله فوکوس که معرف حضور انورتون هست. این مجله فوکوس یک سردبیر معروف هم داره به اسم هلموت مارک­ورت (Helmut Markwort) که وزنه­ای هست برای خودش در مطبوعات آلمانی­زبان. حالا ما با این آقا کاری نداریم. یادم میاد وقتی یورو جای پول­های جورواجور را در اروپا می­گرفت این مجله اصطلاح جدیدی را بین مردم جا انداخت که هنوز هم به وفور ازش استفاده می­شه. در زبان آلمانی به یورو میگن اُیرو. حالا این مجله اومده بود با اشاره به موج گرانی که با اومدن یورو همراه شده بود اسم این پول جدید رو به کنایه گذاشته بود تُویرو (Teuro) که خب کلمه تویِر (Teuer) به معنی گران را تداعی می­کرد. حالا ما با این کارهای این مجله که در راستای تشویش اذهان عمومی هست و بعضی جاها جرم هست و اصلا میشه ایکی ثانیه درِ مجله رو گل گرفت هم کار نداریم.
این جناب مجله فوکوس توی شماره آخیر سالش اومده کلی آمار ردیف کرده در مورد هر چیزی که دلتون بخواد، از میزان در آمد اقشار ملت بگیر تا درصد صکص نوجوون­ها در انواع مدارس الخ. حالا ما با این کار ایشون هم چندان کاری نداریم یعنی بعداً شاید کار داشتیم. ما یک غوری کردیم در بخش اختراعات آلمانی­ها در قرن بیستم که چیزای جالبی داشت مثل خمیر دندون و چای کیسه­ای ولی راستش یک چیزی این وسط نظرمون رو جلب کرد که برامون بسی جالب بود و ابداً دلمون نمیاد این مهم را با شما خواننده گرامی در میون نذاشته باشیم.
و اون اینکه این بازی منچ که به خصوص ما ملت ماقبل اینترنت باهاش کلی تفریحات سالم انجام دادیم هم برای خودش اختراعی بوده و ما نمی­دونستیم. اون هم اختراعی بس سترگ در قرن بیستم.
خلاصه اینکه یک آقایی به نام جوزف­فریدریش­اشمیت ظاهراً در سال 1905 این وسیله رو میسازه ولی سال 1907 یا 1908 بوده که به فکرش می­رسه از این بازی برای سرگرم کردن سه­تا پسر بازیگوشش کمک بگیره. حالا معلوم نیست دقیقاً چه موقع ایشون اسم این بازی رو میذاره: (Mensch, ärgere dich nicht) عصبانی نشو بشر . وجه تسمیه­اش ظاهراً اینه که وقتی که حریف آدمک شما رو میزنه ومیذاره بیرون به شما میگه خالا شما خودتو ناراحت نکن.
خلاصه این بازی به زودی بین دوست و همسایه هم کلی طرفدار پیدا می­کنه و نهایتا این آقا در سال 1914 به فکر تولید انبوه منچ می­افته. به نظر می­رسه اسم منچ در فارسی دقیقا از روی همین اسم برداشته شده مثلا با دیدن این اسم خارجکی روی جعبه بازی.
اوائل کار چندان موفقیتی نداشته کار این بابا تا اینکه در خلال جنگ جهانی اول سه هزارتا از این بازی رو به بیمارستان­ها هدیه می­کنه تا سربازهای زخمی با اون سرگرم بشن. همین کار میشه پایه موفقیت ایشون، چون سربازها که از این بازی خوششون اومده و خاطرات خوبی باهاش داشتن این بازی رو با خودشون به زادگاه­هاشون می­برن و بقیه ملت رو هم عادت میدن و خلاصه براش مشتری جمع می­کنن طوری که تا سال 1920 بیش از یک میلیون از این بازی به فروش میره و در کشورهای آلمانی زبان به محبوب­ترین بازی دست­جمعی تبدیل می­شه و تا حالا بیشتر از هفتاد میلیون نسخه فروش داشته.
آقای اشمیت هم از خدا خواسته تنور رو که گرم می­بینه نون رو اساسی می­چسبونه و شرکتی راه میندازه به نام بازی­های اشمیت و کلی تولیدات جدید مثل پازل و خلاصه که بعله دیگه.