حلال کن ما رو خواهر

راستش دروغه اگه بگم وقت نمی شه. آدمی که کمتر روزی سی و چندتا وبلاگ رو خوندنش قضا نشه حتماً وقت واسه نوشتن دو تا خط مطلب هم داره. سوژه ؟ فت و فراون. همین چیزایی که هر روز حین دارت بازی بعد از ناهار از ملت میشنوی از توش ده تا سوژه در میاد.
راستش اولندش حرصم می گیره از این وضع تایپ فارسی خودم. دومندش هیچ هم دوست ندارم کیفیت رو فدای کمیت کنم و به بهانه مشکل با تایپ فارسی چیز بی سرو تهی اینجا بزارم. سومندش نمی خوام عیال از این فعل ذاله بو ببره. اونوقت دیگه اینجا نوشتن حالی نمیده. این یعنی اینکه الان عیال لالا تشریف دارن. چارمندش این که میخواستیم یک دستی به سر و گوش اینجا بکشیم قبل از اینکه کرکره رو کاملا بالا بکشیم.
ولی امروز این پست ایشون ما رو به نوشتن واداشت. موضوع از این قراره که این بخش ما رو دارن منتقل می کنن چین و خلاصه این روزا دور و بر ما پر از چینیه. ما که دیدیم این خواهر اسم مبارکش رو به چینی پابلیش کرده گفتیم حالا که این چینیا دارن کار ما رو ازمو ن می گیرن چرا ما از اونا استفاده بهینه مثلا در زمینه رمزگشایی از اسم وبلاگنویس های هموطن نکنیم. حلال کن ما رو خواهر. بعد اومدیم و این یکی مطلب رو هم که خوندیم دیگه عزم رو جزم کردیم که ای دل غافل پس ما دیگه پاک مرخصیم.